ในวังวนแห่งวัฏฏะสงสารนี้..
เสมือนหาเบื้องต้นและเบื้องปลายไม่เจอ..
"จิต" อันสับสนวุ่นวาย..
เป็นตัวสนับสนุนให้เกิด..."กรรม"..
นำไปซึ่งการ.."เวียนว่ายตายเกิด"..
ที่ไม่รู้จักจบสิ้น..
จิตใจที่ที่มีกิเลสและตัณหาเผาผลาญตลอดเวลา..
ย่อมไม่สามารถไปถึงซึ่ง.."ความสุขแท้"..
เพราะความสุขที่แท้จริงคือ..
"การดับ" ดับจากต้นเหตุ..
ความว่างและการปล่อยวาง..
ระลึกรู้ถึง.."สภาวะตามความเป็นจริง"..!!!