แม้.. "มี” หรือ "ไม่มี” อะไร..เราก็คือ "เพื่อนกัน”...
คำว่า “เพื่อน” คำเดียวสั้นๆ ง่ายๆ
แต่มีหลากหลายความหมาย...
เพื่อนสนิท..เพื่อนเรียน..เพื่อนเที่ยว..เพื่อนแท้..เพื่อนกิน..เพื่อนตาย..เพื่อนยาก..
เพื่อนอาจจะมีความสุขกับเพื่อนเพียงกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเท่านั้นก็ได้..
บางครั้งเพื่อนอาจจะลืมคิดถึงเรา หรือเพื่อนคนที่เป็นเพื่อนแท้ก็เป็นได้..
เพราะเมื่อคราวมีความสุข..เพื่อนหลากประเภทจะเข้ามาร่วมยินดีด้วยเสมอ..
แต่ยามใด..ที่เราพบเจอกับความทุกข์นั้นเล่า..
ยากจะหาเพื่อนที่อยากจะเข้ามามีส่วนร่วมรับรู้ด้วย..
ยากจะหาเพื่อนที่อยากจะเข้ามามีส่วนร่วมรับรู้ด้วย..
เพื่อนใดๆ ก็สามารถหากันได้ทั่วๆ
ไป...หากแต่เพื่อนยามยากนั้นแล..
ที่หาได้ยากยิ่ง..
ที่หาได้ยากยิ่ง..
ดังนั้น
หากเราจะได้รับการติดต่อจากเพื่อน ณ เวลาหนึ่งเวลาใด...
ยิ่งเมื่อได้รับการติดต่อจากเพื่อนในยามยากลำบากหรือยามทุกข์แล้วไซร้..
โปรดจงระลึกไว้และพึงยินดีว่า เราได้รับเกียรติอันสูงส่งยิ่งแล้ว..
เพียงเพื่อได้ขึ้นชื่อว่า..”เพื่อนยามยาก”
เพราะเพื่อนยามยาก คือการหลอมรวม
ของคำว่า “เพื่อน”
ทุกคำทุกประเภทไว้แล้วทั้งสิ้น..
จงอย่าแปลกใจว่า..”ทำไมยามเพื่อนมีความสุขเพื่อนไม่เคยคิดถึงเรา..”
แต่ในยามทุกข์ทำไมเพื่อนถึงคิดถึงเราได้ในลำดับต้นๆ
เสมอ..
นั่นคือ
เรามีอิทธิพลที่มากด้วยคุณค่าของคำว่า “เพื่อน” นั่นเอง...
“เพื่อนแท้ของใครคนหนึ่ง..อาจไม่ใช่เพื่อนแท้สำหรับใครอีกคนก็เป็นได้..
เพื่อนแท้ของใครอีกคน..อาจไม่ได้เป็นเพื่อนแท้ของใครบางคน..
แต่เพื่อนแท้ของใครบางคน..จะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคนหลายๆ
คนก็ได้..”
“เพื่อนแท้ย่อมอยากเห็นเพื่อนเรามีความสุขอยู่ร่ำไป...
เพื่อนแท้ไม่อยากเห็นเพื่อนเดินร้องไห้กับใครหรือแม้เพียงลำพัง..
เพื่อนแท้ไม่ได้เข้ามาพบเจอกันบ่อยครั้งหรือต้องพบเจอกันตลอดก็เป็นได้..
แต่เพื่อนแท้จะยังคงรักษาสัมพันธภาพของกันและกันไว้อย่างมั่นคงยาวนาน
นิจนิรันดร์..” !!!
นิจนิรันดร์..” !!!