บทความ "เรื่องเล่าชีวิต" แม้เพียงบางช่วงบางตอนของชีวิตใครบางคน..
ด้วยอำนาจแห่งรักและศรัทธาที่มีต่อกันของใครคนหนึ่ง..
คำว่า..”รัก..และ..ศรัทธา..”
"...เมื่อคนเราสิ้นรักและศรัทธาระหว่างกัน เมื่อคิดว่าเจ๋งและดีแล้ว..
อยากไปก็ไป แต่แม้นเมื่อล้มลงคราใด ก็จงอย่าก้าวเข้ามาที่นี่อีกเลย.."
หลุดแล้ว จบแล้ว แม้มันจะคือ "สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต"..
แต่ก็ใช่ว่า..เราจะยังคงอยู่ต่อไปไม่ได้ซะเมื่อไหร่..
ซึ่งเป็นสิ่งที่เรา.."ไม่อยากตัดสินใจเลือกที่จะกระทำ"..
แต่ก็ต้องทำ และต้องตัดสินใจเลือกที่จะทำ.. เพราะนั่นคือ..
สิ่งที่เราต้อง.."ตัดใจ" แล้ว !!!
เมื่อไม่แคร์ ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจกันแล้ว ไม่รู้แม้แต่คำว่า "สมควรระหว่างกัน"..
ก็จงหยุดเสียเวลา หยุดเสียที่นี่ หยุด ณ ที่ตรงนี้ หยุดซึ่งความรู้สึกดีๆ ..
มันคงนานมากพอ กับคำว่า "อดทน"..
เราไม่อยากเสียคุณค่าในตัวเองอีกต่อไปแล้ว..
ในเมื่อคนสองคนที่หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว..
แต่แล้วคนหนึ่งอยากเดินออกไป เพียงเพราะว่า..
สามารถยืนอยู่ด้วยตนเองเพียงลำพังได้..
คนอีกคนก็หมดความหมาย..และหมดคุณค่าที่จะยืนอยู่ร่วมกันได้..
ความมั่นใจในตนเองของคน..ที่อาจทำร้ายคนอื่นนั่นช่างน่ากลัวนัก..
ถ้าคนๆ นั้น..ไม่รู้จักตัวเองมากพอ.. การลืมแม้กระทั่งตนเองได้..
มันก็ไม่มีสิ่งใดจะนำมาอธิบายได้อีก..ทางแยกข้างหน้าไม่กี่ก้าวต่อจากนี้ไป..
ไม่มีใครรู้ว่าใครผิดหรือใครถูก..!!!
หากแต่มีเพียงคนสองคน...ที่เคยเป็นเสมือนหนึ่งเดียวกันเท่านั้น.. “ที่จะรู้”..
การตัดสินใจระหว่างกัน..มันก็ต้องเคารพการตัดสินใจของกันและกัน..
การจากลาไม่ว่าจะ “จากเป็น” หรือ “จากตาย”..มันก็คือ.. “การจากลา” เหมือนๆ กัน
วันนี้..เพียงแค่กล้าที่จะพูดความจริง และยอมรับการตัดสินใจเหล่านั้นแล้ว..
จงพูดออกมา..และก้าวเดินออกไป.. คำรัก และเปี่ยมศรัทธาที่หมดไปแล้ว..
จงอย่าเสียเวลา และเสียความรู้สึกระหว่างกัน ให้มากไปกว่านี้อีกเลย..
ณ จุดนี้ ฉันจะยังคงอยู่กับตัวเองได้ ฉันจะเข้าใจและยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างได้ด้วยตนเอง..
ขอเพียงว่า..”แม้จะเกิดอะไรขึ้น..ก็จงอย่าหันกลับมา...อีกเลย..ก็แล้วกัน”...!!
...มีใครบ้างไหมที่เคยพบเจอกับอารมณ์ความรู้สึก...แบบนี้..!!!
ถ้าท่านเคยเจอ..ก็จงรับรู้ไว้ว่า.."ในโลกใบนี้ไม่ได้มีแค่ท่านที่พบกับมัน.." >>>
