สิ่งที่มีแต่ถูกละเลย..

"กว่าจะเจอ"..

คุณค่าและความหมายในชีวิต..
นี่คือคนๆเดียวที่ยืนเคียงข้างเรามาตลอดชีวิตจริงๆ..
ที่ไม่เคยหวั่นไหวหรือสงสัยอะไรในความเป็นตัวของเรา..

ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราก็ตาม..
ยอมแม้จะกัดก้อนเกลือกิน อดอยาก อดทน และแม้แต่เจ็บปวดแทนเรา.....
เมื่อเทียบกับสิ่งที่เราได้ให้ท่านแล้ว..
"ช่างน้อยยิ่งนัก"..กับการตอบแทนที่สมควร..
คงไม่สาย คงไม่ช้า คงไม่นานเกินไป..
และขอเป็นแรงบันดาลใจให้คนทุกคนที่มีแม่..
ได้กลับเข้าไปหาท่าน และคิดตอบแทนท่าน "เดี๋ยวนี้"..ก่อนที่มันจะช้าและสายเกินไป..
ส่วนใครที่ผ่านไปแล้ว..
อย่าได้คิดน้อยใจ..
จงทำในส่วนที่เราทำได้..
คิดถึงท่าน ทำแต่สิ่งดีๆ เพื่อท่าน..
มันก็ส่งผลได้เช่นกัน..
"จงมาทำวันนี้กันเถิด.." ครับผม......"ขอบคุณครับแม่"...