มนุษย์แห่งแดนดิน "รัก โลภ โกรธ หลง"..
ถ้าหากเลือกได้จริง "ไม่อยากรักใครอีกแล้ว"..
คนมีคู่ไม่รู้หรอก แต่เมื่อมีคู่ย่อมรู้อีก..
เมื่อมีรักย่อมต้องครุ่นคิด..
เมื่อมีคู่ชีวิตมันจะเป็นนิยายรักที่แสนยาวนาน..
ถ้าเลือกได้คงไม่ยอมมาเกิด..
ถ้าทำได้จะทำให้บรรลุมรรคผล..
ถ้ารู้ตัวว่าดีแล้วคงไม่ต้องทำอะไรพลาดผิด..
ถ้าไม่พลาดไม่ผิดก็คงจะยังไม่เคยทำอะไรเลย..
แต่เมื่อพลาดซ้ำแล้ว ผิดซ้ำอีก..
ย่อมต้องหันมามองดูตัวเอง..
การที่ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เข้าใจสัจธรรม..
เราก็ไม่สามารถเป็นสุขได้อย่างแท้จริง..
"ชีวิตยามรันทด ท้อแท้ อ่อนแอ หมดหวัง"..
ย่อมต้องอาศัยเพียง "เวลา" ที่จะช่วยบรรเทาให้เลือนลาง..
