พอได้เงิน ก็คิดว่า "สำเร็จ" แล้วก็ลำพองใจ..
การทำงานของใครบางคนหวังไว้แค่ "เพื่อตำแหน่งหรือยศถาบรรดาศักดิ์"..
พอได้สิ่งนั้นมา ก็คิดว่า "สำเร็จ" แล้วก็หลงไหลในตนเอง..
พอได้เถลิงอำนาจก็คิดว่า "สำเร็จ" แล้วก็ฮึกเหิมยึดติไม่ยอมใคร..
ผู้มีอำนาจ ยศศักดิ์ ตำแหน่ง หรือเงินตรา..
จะเป็นคนมีคุณค่าเมื่อรู้จักสำเนียกตน ดำรงตนให้ได้นั่งอยู่ในใจคนให้จงได้ต่างหาก..
จักยั่งยืน ยาวนาน รู้จักผ่อนปรน รู้จักยืดหยุ่น รู้จักหนักเบา..
ที่สำคัญรู้จัก "ให้เป็นและรับเป็น"..
วางตัววางตนอย่างเหมาะสมแก่กาลอันเหมาะควร..
รู้จักไว้วางใจด้วยความจริงใจแก่ผู้คนรอบข้าง..
ยิ่งย่อยิ่งสูงส่ง ยิ่งมั่นคงต้องยิ่งมีรากฐานที่กว้างขวาง..
รากฐานที่มั่นคงเที่ยงแท้คือ "จิตใจที่ดีงาม"..!!!
